تاریخچه باراوسل در ایران و جهان

تاریخچه باراوسُل «barre au sol» که گاهاً به اشتباه باراسُل هم نوشته می‌شود، زاییده‌ی یک اتفاق جالب است که توسط بوریس کنیاسف به‌وجود آمد!

باراوسل، ورزشی ریتمیک است که از باله گرفته شده، ولی تمام حرکات آن خوابیده و نشسته انجام می‌شود، به همین علت به آن باله‌ی روی زمین هم می‌گویند.

شاید برایتان جالب باشد تا از تاریخچه و روند شکل گیری یوگا هم بدانید. پیشنهاد می‌کنیم حتماً مطلب تاریخچه یوگا را مطالعه کنید.

با ما همراه باشید تا درباره‌ تاریخچه باراوسُل و بنیانگذار آن در ایران و جهان بیشتر آشنا شوید.

بنیانگذار باراوسل

بوریس کنیاسف (Boris Knyazev)، بنیانگذار باراوسل در سال 1900 میلادی در روسیه به دنیا آمد.

او در رشته تئاترتحصیل کرد و طی آن دوران توسط اساتید باله، مورد تعلیم قرار گرفت.

او در سال 1924 میلادی به پاریس مهاجرت کرد و با یک بالرین معروف به نام اولگا اِسپِسیوسِوا (olga spessivtsev) ازدواج کرد.

بوریس کنیاسف در سال 1937 اولین مدرسه باله خود را تأسیس کرد ولی به دلیل شرایط نابسامان مالی، مجبور به ترک فرانسه به مقصد سوئیس شد.

پیدایش باراوسل

بوریس کنیاسف در سوئیس به علت مشکلات مالی مجبور به اجاره ساختمان میراث فرهنگی شد.

او اجازه تغییر در ساختمان و نصب میله برای کلاسش را نداشت، به همین علت او به صورت خلاقانه، تمرینات ایستاده کنارمیله را، روی زمین به هنرجویانش آموزش داد و اینگونه بود که تاریخچه باراوسل آغاز شد.

ابتدا این ورزش را برای هنرجویان کلاس باله‌اش به عنوان پیش‌ نیاز در نظر گرفت ولی با گذشت زمان متوجه تغییر در فرم بدن و بهبود آسیب‌های هنرجویان خود شد و تصمیم گرفت به طراحی کلاس، حرکاتی اضافه و کم کند تا مناسب عموم مردم شود.

بوریس کنیاسف پس از مدتی به فرانسه بازگشت و باراوسل را در آن جا نیز آموزش و گسترش داد.

جالب است بدانید کلمه باراوسُل «barre au sol» یک واژه فرانسوی است که به معنی منتقل شدن حرکات ایستاده کنار میله‌ی بار به زمین می‌باشد.

(barre: میله بار | au: روی | sol: زمین) به همین علت نوشتار فارسی این کلمه بار-او-سل است و باراسُل خوانده می‌شود.

تاریخچه باراوسل در ایران

بنیان‌گذار باراوسل در ایران خانم هنگامه امیدی می‌باشد. خانم امیدی متولد 1334 در تهران است ولی در 5 سالگی تهران را به مقصد هامبورگ ترک کردند.

ایشان از کودکی کنار تحصیل به تمرینات باله ‌پرداختند و در سن 18 سالگی، برای ادامه تحصیل در دانشگاه سوربن، به پاریس مهاجرت کردند و در آنجا با آنیتا کریستینا (شاگرد بوریس کنیاسف) آشنا شدند و ورزش باراوسُل را از او آموختند.

خانم امیدی در سال 1373 به عنوان نماینده فروش یک شرکت نساجی به ایران آمدند و به علت علاقه زیادی که به باراوسُل داشتند، به صورت پاره وقت در باشگاه دوستشان این رشته را تدریس کردند.

به علت استقبالی که از باراوسُل شد، این رشته ورزشی در سال 1388 به صورت رسمی در فدراسیون ورزش‌های همگانی ثبت شد.

در سال 1391 اولین دوره مربیگری باراوسُل به صورت رسمی، توسط خانم امیدی برگزار شد.

لازم به ذکر است که خانم مینا ناصح از اولین شاگردانی بودند که مدرک مربیگری باراوسل را دریافت کردند و خانم ناصح به مدت 9 سال، نائب رئیسی این رشته فدراسیونی را در کمیته باراوسُل برعهده داشتند.

در نهایت امروزه، کمیته باراوسُل زیر نظر فدراسیون آمادگی جسمانی مشغول فعالیت می‌باشد.